Dag 20 – dinsdag 2 augustus 2011

De rugzakken inpakken, dat stond gisterenavond al voor het grootste deel op het programma en vanmorgen doen we de rest. Het wordt wringen om er alles op een fatsoenlijke manier in te krijgen, maar het lukt toch.

We ontbijten niet in het hotel omdat we toch een beetje op tijd in de luchthaven van Cancun willen zijn omdat we de auto moten inleveren en dat neemt altijd wat tijd in beslag.

Van Playa del Carmen naar Cancun is het een uurtje rijden en we zitten volledig in de ochtendspits. We geraken toch makkelijk in de luchthaven. Nu naar het verhuurbureau om de auto binnen te doen.

Ik heb een kras in de auto gezien achteraan die er niet in was toen we hem huurden. Als je de auto huurt maken ze zo’n papiertje op met alles reeds bestaande krassen en andere beschadigingen. Ik geef dus het papiertje af omdat ze willen vergelijken tussen toen en nu. Gelukkig begint de controle links van de wagen. Als hij bijna aan het einde is en naar de achterkant wil gaan, ga ik even een praatje met hem maken. Blijkbaar blijkt mijn afleidingsmanoeuvre te lukken want terwijl we aan het praten zijn doet hij al de koffer open om naar het reservewiel te kijken. Everything OK, sir. Oef, nu krijgen we onze volledige borg terug.

Nu het bureeltje binnen om de drop-off kosten te gaan betalen. Dat zijn kosten die je betaalt als je de auto ophaalt in één plaats en hem op een andere plaats inlevert. Wij hebben hem dus gekregen in Mexico City en afgeleverd in Cancun. Ik heb echter van auto gewisseld in Oaxaca wegens de remmen. Op onze factuur van toen staat nog met de hand 800 pesos bijgeschreven die we moesten opleggen wegens het verschil van type wagen.

Het madamke vraagt me waar we die wagen opgehaald hebben. Ik zeg: Oaxaca. En heb je de factuur van dan bij ? Ja hoor. Wat is het bedrag, vraagt ze me. Nu probeer ik nog een zetje. Ik toon dat factuur maar hou mijn duim op de 800 pesos die erbij geschreven zijn. Ik noem het andere bedrag. OK, zeg ze. Ze typt iets in haar computer en ik krijg het te betalen bedrag. Kijk eens, het is nog 200 pesos minder dan ik gezegd had en ze hebben de 800 pesos ook niet gerekend. Dat is ongeveer 1000 pesos, dus zo’n 56 euro “in the pocket”.

We zijn de eersten om in te checken. Het is wel nog niet begonnen maar na een 20-tal minuutjes starten ze toch. Nog wat gaan drinken en eten en dan is het ondertussen bijna tijd om te boarden.

We hebben onze vooraf geboekte zetel bij de nooduitgang, dus beenruimte genoeg.

Het vliegtuig (Airbus 320 van bouwjaar 2009) van Volaris vertrekt mooi op tijd. Na een rustige vlucht manden we na 2u10 in Mexico City. De bagage opgehaald en met de taxi naar het hotel.

Dat hotel heb ik al lang van te voren geboekt. We hebben de privilege-suite, die bestaat uit twee enorme kamers, een salon en een slaapkamer. Ook een prachtige douche: 3,5 m hoog met een glazen dak, heel mooi.

Nog eens naar het centrale plein in Mexico City, de zocalo dus. Een hapje en een drankje.

Nu zijn we zo ongeveer aan het eind van onze reis gekomen. Morgen vliegen we terug naar Schiphol.

We’ll keep you posted about the rest.

Nog een paar facts:

· Mexico is het land met de meeste verkeersdrempels.

· Na Costa Rica zijn hier ook wel enorm veel gaten in de weg, waar je soms in kunt gaan liggen (niet aan te bevelen als er auto’s aankomen).

· Mexicanen kunnne heeeeeel lang geeeuuuuwen. Dat is een nationale sport.

· We zijn met moeite 25 blanke toeristen tegengekomen om heel onze reis (Playa del Carmen niet meegerekend).

· We hebben in totaal met de wagen 3276 km afgelegd.

· We hebben 228 muggenbeten overleefd.

· We zijn niet tegengehouden door de politie.

· We zijn wel tweemaal gecontroleerd door het leger.

· De drukke reist eist op het laatste toch een beetje zijn tol. Het actieve fut is er een beetje uit.

· We zullen blij zijn om onze familie en vrienden terug te zien.

We willen ook iedereen bedanken die hier een berichtje achtergelaten heeft. Het doet altijd deugd om iets van het thuisfront te horen.

Tot later.