Dag 17 – zaterdag 30 juli 2011

Op dag 17 staat een verkenningsdag van Merida en de streek op de planning.

Vanmorgen maar een mager ontbijt maar die schade halen we wel in in de loop van de dag.

We vertrekken eerst naar Celestun, waar je flamingo’s in hun natuurlijke omgeving kunt observeren en fotograferen. Het is wel 96 km tot Celestun maar dat hebben we ervoor over.

Rond een uur of half elf zijn we toegekomen aan de brug die naar het stadje leidt. Net over de brug heb je de gasten waar je met een bootje naar de flamingo’s kunt gaan kijken. Er zijn 2 toeren beschikbaar: één van 1 uur en één van 2 uur. We besluiten die van 1 uur te nemen. Nog rap even de armen, de benen en het gezicht ingewreven met anti-insectenspecie en vooruit naar de kassa. Volgens onze reisgids van Mexico zou dit rond de 150 pesos moeten kosten (dat is zo’n 10 €). En menner, hoeveel is het voor de toer van 1 uur voor 2 personen ? 750 pesos ! Wablieft ? Dat is omgerekend bijna 50 €. Nu wou ik wel graag naar die garnalen-sabbelaars gaan kijken maar 50 € vinden we toch wat te veel. Hij wou namelijk dat we de volledige boot betaalden. Normaal wachten ze tot er genoeg mensen zijn om de boot te vullen maar dat ventje hier wou eens van de situatie profiteren. Voilà, dat zijn 2 klanten minder, daar zie !

We zijn nog tot in Celestun dorp gereden tot aan het strand om nog iets te drinken aan de pier. Het is grappig om de pelikanen gade te slaan als ze aan het vissen zijn. Ze duiken dan met grote snelheid van een meter of twintig hoog het water in. En wat nog meer verbaast: ze hebben verdikke altijd prijs !

Van Celestun zijn we nog naar Progreso gereden. Daar hebben ze één van de langste pieren (neen, geen regenwormen !) ter wereld. Ze reikt zover je zien kan.

We zijn nog naar een cafeetje iets gaan drinken, wat dacht je. Er zat daar een oude Mexicaan met zijn familie. Man, man, wat een nurkige vent. Ze wilden daar wel iets eten maar hij wou perse de vis die ze wilden eten op voorhand zien. Die vis zag er voor mij perfect uit, we zitten trouwens aan de zee. Tot drie keer toe heeft hij die kelner laten komen met vis en drie keer heeft hij hem teruggestuurd. Die kelner zag er niet te welgezind uit, hoe zou je zelf zijn, maar hij bleef beleefd. Wij zijn dan ook maar doorgegaan omdat het meneer stoorde dat we een sigaretje rookten (op het terras trouwens en op 5m afstand van die kloot). Ik heb er wel speciaal nog één opgestoken en de rook goed in zijn richting laten gaan. Als je hier op straat loopt, dan val je bijna om van de uitlaatgassen en hij zou van zijn zak maken voor een peuk, onnozel manneke.

We zijn nog Merida ingetrokken om de gebouwen nog wat te bezichtigen en hebben daar ondertussen nog wat gegeten. Als afsluiter heb ik een Maya koffie genomen. Ze komen die aan de tafel bereiden en 2 keer flamberen. Mooi zicht. En hij smaakte nog goed ook. Een mooie afsluiter van de dag.

Bye.