Dag 14 – woensdag 27 juli 2011

Goed geslapen vannacht. En vroeg opgestaan. We hadden namelijk beloofd eens te skypen met Carine’s moeder en mijn vader om 15.00 uur (en dat is 8.00 uur Mexicaanse tijd). We waren blij ze eens terug gezien (proficiat aan mijn pa voor de eerste prijs met de duiven trouwens) maar na een half uurtje hebben we toch het spel toegeslagen en zijn we gaan ontbijten. Voor één keer moeten we het niet betalen.

En nu naar de ruines van Palenque, zo’n 8 km van het stadje.

Deze bouwwerken van de Maya’s zijn nog indrukwekkender dan de vorige die we gezien hebben. Bovendien ligt heel dat complex midden de jungle en dat maakt het nog mooier. De gebouwen zijn hier nog heel goed bewaard en waar ze gerestaureerd zijn, hebben ze dat op een goede manier gedaan, niet zoals bij de tempels bij Mexico City waar de restauratie eigenlijk afbreuk doet aan de oude gebouwen zelf.

De gebouwen liggen ook verspreid over een tamelijk groot gebied en door de grote hoogteverschillen (naar boven en naar beneden), gecombineerd met de extreem hoge temperaturen (hier lopen de Mexicanen sedert gisteren allemaal met parasols – 45°), is dit een tamelijk zweetafvoerende klus. Mijn slipje is na een kwartier al omgevormd tot zwembroek, mijn zonnebril glijdt constant van mijn neus en uit te voorrand van mijn pet komt een vloeistof gedruppeld. Zou dat zweet kunnen zijn? Mmm, ik denk het wel.

We doen toch een hele wandeling over het terrein en bekijken een groot aantal bouwwerken van verschillende structuur en functie.

Rond 12 uur besluiten we dat we het nu ongeveer gehad hebben en volgen de pijlen met “Salida (uitgang)”. Na veel ups en downs komen we na 157 trappen aan de “Salida” uit. Wat is dat hier ? Deze plek hebben we nog niet gezien. Er staan wel standjes waar ze allerhande brol verkopen maar dat zijn niet de standjes die we aan de ingang gezien hebben! Nadat we allebei een fles drank gekocht en geledigd hebben zodat de troebelheid voor onze ogen kan verdwijnen, zien we waar we uitgekomen zijn. Er zijn verdikke 2 uitgangen. Kunnen ze dat daar dan niet bijzetten, de kiekens? Natuurlijk zijn we aan de verkeerde uitgang beland. Die ligt 1,5 km van de ingang, waar onze auto staat. Terwijl we het liedje van “10 kleine negers” zingen, gaan we op stap. De weg waarover we moeten kan natuurlijk niet plat lopen, hé, het gaat tamelijk steil omhoog. En met zullke temperaturen kan je je wel voorstellen dat onze kop bijna van tussen onze schouders smelt. Als we allebei een plastieken zak zouden gedragen hebben, dan zou je op het einde van de wandeling gratis reclame hebben kunnen maken voor Chaudfontaine in zakken.

En nu gaan we er “één” op drinken.

Voor de rest van de dag hebben we ons kalm gehouden. Er staat morgen weer een deftige verplaatsing op het menu.

Op 100m van het hotel is een supermarkt, die we tweemaal bezoeken. Cola en fruit, wat chips, sigaretten en wat andere zaken voor de meiskes.

Nu nog wat tv kijken en dit verhaaltje schrijven natuurlijk.

I’ll keep you posted !