Dag 13 – dinsdag 26 juli 2011

De tweede dag in Palenque. We kunnen niet vroeg genoeg naar de ruines omdat we vandaag moeten veranderen van hotel, dus besluiten we morgen naar de ruines te gaan.

We checken uit van hotel Chablis en gaan in een cafeteria ontbijten. Carine eet geroosterd brood en ik besluit croissants te eten. Ze begrijpen wel niet goed dat ik gewone croissants vraag, want hier eten ze dat ’s morgens met sla, tomaten, kaas en ander stuff op. Ik besluit te passen en gewoon croissants te eten met boter en confituur.

Gelukkig vraag ik er maar één, omdat ik het spel niet vertrouw, en als ze ermee afkomen ben ik blij dat ik er maar één gevraagd heb. Het is wel een “gewone” croissant met niks op, maar … hij ziet er uit als een vliegende schotel, man, dat spel is zeker 25cm in diameter en 5cm dik. Dat is bijna een heel brood! Hij is wel erg lekker.

Daarna gaan we de waterval van Misol Ha bezoeken. Die liggen op een 20-tal km van Palenque, geen te grote verplaatsing.

De waterval is een 30m hoog en dendert met volle kracht een meertje in. Je kan ook achter de waterval komen, mits een flinke trappenwandeling. Het is wel een indrukwekkend gezicht om dat te zien. We moeten door plassen en andere waterpoelen over rosten waden om er te komen. Het pad leidt dan nog verder naar een grot waar je ook in kan. We besluiten dit toch maar niet te doen omdat je dan tot aan je middel door het water moet de grot in, en niet verlicht ook. Als ik dan zeg, tot aan het middel, dan geldt dat eigenlijk voor mij, dus stel je maar voor hoe dat voor Carine moet zijn. We hebben geen snorkeluitrusting bij!

Terug in Palenque besluiten we naar ons volgend hotel te rijden. Daar aangekomen geven we eerst onze papieren af aan de receptie en vragen om eerst de “habitatiçion” te mogen zien. We wisten dat het in hutten was. Dat hebben we in Thailand ook nog al gedaan maar hier staken ze ons ten eerste al in de verste hut (terwijl er heel wat andere vrij waren) en dat betkent al niet veel goeds. En inderdaad, het was nul komma nul. Geen enkel normale voorziening en een zeer onhygiënische badkamer en dergelijke. Wat nu? Hier blijven we geen twee nachten slapen. Als we dat zouden doen, dan ben ik er zeker van dat we na die twee dagen zouden blaffen, deze hut is iets om honden in te steken (en dan nog …).

We besluiten om terug naar hotel Chablis te rijden en daar nog een kamer te vragen. Daar zien we al een touringbus voor de deur staan, dat belooft al niet veel goeds. Yup, “no rooms available”. Hotel een straat verder “no rooms available”. Hupla, hier staan we dan.

We gaan iets drinken waar we vanmorgen ontbeten hebben en daar hebben ze free internet. Het netbook uit de koffer gehaald en op internet zoeken naar een hotel. Na een half uurtje vinden we er één die nog een kamer vrij had voor 2 nachten. Allée, direkt geboekt. Het is wel een junior suite maar who cares?

Naar het hotel, kamer bekeken. Die zijn heel proper en ruim dus … we zitten gebeiteld voor onze 2 dagen in Palenque.

’s Avonds zijn we gaan eten bij “Don Mucho”. Gelukkig hadden ze daar nog een tafeltje vrij, want als we daar een kwartiertje zaten stonden er al zeker 20 mensen te wachten voor een plaats. Lekker gegeten en eens iets anders: Carine spaghetti met 4 kazen en ik een pizza met chorizo en een soort Frankfurterworstschelletjes.

Een moet je nu eens wat weten ? Carine drinkt weer cocktails (voor Isabelle : ja, ze zat buiten en nee, het regende niet).

Zeer lekker gegeten en ook nog een privé optreden gehad van een leuk groepje.

Bij het terug naar het hotel rijden, in het donker in de jungle (wat hier al niet evident is) moeten we stoppen voor een controle van het leger (en het zijn géén speelgoedgeweren, Carine). Ik dacht ik in een Mexicaanse zak zou moeten blazen (en dat is niet mijn aard …) maar het was controle op wapens en drugs. Na een grondig onderzoek van de auto mochten we doorrijden, als zat Carine bijna in de jail wegens haar vochtige doekjes.

Nu bedje in.

Buenas noches.