Hallo iedereen,

Vandaag zij we dus aan ons nieuw avontuur begonnen.

Gisteren nog de rugzakken gevuld en alles klaargezet.

Vanmorgen om 5.45 u is Isabelle ons komen halen om ons naar het station van Kortrijk te brengen. Nog een grote knuffel en weg naar Antwerpen. Bij de internationale balie daar onze e-tickets gaan omwisselen voor een ticket naar Schiphol. Om 9.00u vertrekt de trein. Wat blijkt: wegens werken moeten we eruit in Breda en overstappen op een Fyratrein richting Schiphol. Wat is dat verdomme ? Omdat NMBS altijd steeds goed de mensen informeert … zoeken we het zelf maar uit. Gelukkig staat er in Breda een vriendelijke dame van de NS die ons direkt “op het goede spoor zet”. Om 10.50 waren we in Schiphol.

Even op het bord gekeken, ah ja, terminal 2 incheck 9 tot 14. Wij naar daar. Wat een chaos was dat ginder ? Normaal zijn ze in Nederland heel precies om goed te organiseren maar dat hadden we nog nooit meegemaakt ! Een chaos tot en met.

We moesten onze boarding-passes afdrukken bij de self-checkin-automaten. Die stonden opgesteld in de wachtzone van de mensen. Een echt gewriemel en gestoot dus. Alléz, dat was dan in orde. Nu onze bagage afgeven. Hebben ze daar net nu een nieuwe machine geïnstalleerd! Deze neemt geen tassen of andere zaken aan waar maar één lintje aanhangt. We zitten natuurlijk ook in die serie. Tegen dat ze daar iedereen gesorteerd hadden wie naar waar moest, je kan het je wel voorstellen. Maar dat was nog niet alles: we hadden al gemerkt dat het echt niet schoof waar wij (en nog honderden anderen) stonden. Bleek dat de transportband voor de bagageafvoer defect was. Bon, om een lang verhaal iets korter te maken: het duurde ongeveer 1,5 uur voor we onze reistassen kwijt waren. Oef!

We moesten boarden in F05 om 13.30u. De 747-combi stond al voor de deur geparkeerd dus … dat komt wel goed. Het boarden is ook op tijd begonnen. Opstijgen om 14.30u, oei, dat was andere koek. Wegens het slechte weer was er teveel zijwind en was er op Schiphol maar één baan beschikbaar. Dat wil dus zeggen één baan voor opstijgen maar ook landen. Wij waren nummer 20 in de rij (om op te stijgen). Het is uiteindelijk nog meegevallen, 40 minuten later denderde de 747 over het asfalt van de runway en waren we (Carine dacht nog dat hij tot ginder ging rijden) eindelijk op weg naar Mexico.

Gelukkig hadden we de zetels die we geboekt hadden. We zaten in een aparte cabine, er zat niemand voor ons en het cabinepersoneel was zeer attent. Dus is de vlucht van 10u en 40 minuten al bij al nog snel verlopen. Voor Carine nog sneller want ze heeft er 7 van geslapen. De 747 heeft zijn voetjes aan de grond gezet slechts 20 min na de oorspronkelijk geplande landingstijd. Om 19.10u (plaatselijke tijd) zijn we dus geland.

Na wat geld gewisseld te hebben, zagen we een mannetje staan met een bordje. Ja, dat moet voor ons zijn. Inderdaad. Hij was wel zo vriendelijk om geen enkele van onze tassen te willen dragen en was ook zo vriendelijk om zijn bestelbusje zo ver als mogelijk op de parking te plaatsen. Die vent kan zijn verwachte fooi la vergeten. Hij heeft ons gelukkig wel naar ons hotel gebracht (hotel Fontan).

Naar de balie, naar de kamer en wat gaan eten. Ondertussen was het al 23 uur geworden. Dat wil zeggen, 6 uur ’s morgens in België. We waren dus al 26 uur op. Tijd om als een blok in slaap te vallen. Tot morgen.